Antoinette Sisto
Antoinette Sisto
Kus
In mijn vuist omklemde ik zacht
de eerste kus
die je gaf voor mijn verjaardag.
Het was nacht en op het witte vierkant
naast het bed stond een halfleeg glas
een sms lichtte op
die nacht tussen wolken
en lentestormen ik droomde vast.
Achter elke kus van jou
ging een nieuwe nachtkus open
in je mond wenkte een kamer
zonder ramen, koel en woordeloos
de tedere smaak
van aardbei en limoen
zinspeelde op een onverwachte zomer.
In Hoe een zee een woord werd
wordt de belevenis van tijd belicht in zijn vele facetten. We zien hoe je een duik in het zwembad van het verleden kunt nemen, hoe een zee van herinneringen te vangen is in een woord of een kern van woorden. Hoe je de wachtkamer van het afscheid kunt binnengaan, daar waar de wijzers van de klok onze handelingen dicteren. Maar soms wordt de tijd tot een staat van zorgeloos dolce far niente
verkleind of tot het tikken van een kookwekker wanneer je recepten bereidt in keukens van het verleden en de smaak van vroeger op de tong overheerst.
Antoinette Sisto (Almelo, 1963) is dichter, poëzieredacteur en vertaler Italiaans. Ze studeerde Italiaanse taal- en letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam. Later voltooide ze haar opleiding tot vertaler aan de Hogeschool van Utrecht. Sinds 2007 is ze werkzaam als poëzieredacteur bij Meander Magazine
en vanaf 2015 als editor Italië bij Stichting Poetry International. Gedichten van haar hand verschenen onder andere in verzamelbundels van Amnesty International, Stichting Spleen Amsterdam en Uitgeverij Heimdall. In 2014 verscheen haar bundel Iemand moet altijd gemist worden
bij uitgeverij Oorsprong.
Hoe een zee een woord werd werd uitgegeven in 2017
Antoinette Sisto overleed in datzelfde jaar enkele maanden na de presentatie van haar bundel.
