*Ze ruikt anijs

zwarte rauwe tabak

een natte theedoek veegt

kringen van het marmeren tafelblad

slaat naar de vliegen

meegezogen in de plastic strengen voor de deur

waar zij zich net doorheen heeft gegooid

als door de vloeibare muur

van een onbekende dimensie

met evenveel doodsangst als de vliegen

Een piepklein Frans boerendorp in de Haute Provence. Een huis met uitzicht op heuvels, kerk, lavendel en kuddes schapen. Wendela de Vos bracht er vanaf haar zeventiende elke zomer door. Zij zag er zichzelf opgroeien en volwassen worden; het dorp en het landschap werden een deel van haar leven. Nog jaren na de dood van haar moeder, die het huis indertijd als bouwval kocht, ging ze ernaar toe. Tot er abrupt een eind aan kwam en het huis werd verkocht.

Van deze persoonlijke geschiedenis maakte Wendela de Vos poëzie die het privékarakter ontstijgt. In Niet mijn huis hangt de hitte, trilt het verleden, loert het onherroepelijk afscheid.

Tekeningen en omslag van deze bundel zijn gemaakt door Katelijne Brouwer.

Wendela de Vos volgde een opleiding aan de

Theaterschool en werkte bij diverse grote en

kleine theatergroepen. Haar theaterachtergrond is duidelijk herkenbaar in haar gedichten. Zij schrijft libretto’s en literaire thrillers. Haar oeuvre strekt zich uit van column tot kinderpoëzie. In 2017 kwam in de

poëziereeks Open haar eerste dichtbundel uit: Waar leg ik mijn hart.

Katelijne Brouwer debuteerde als dichter in 2018 met De maagden moeten bloeden bij Uitgeverij de Harmonie. Ze tekent, etst en schildert. Haar gedichten verschijnen onder andere in het tijdschrift DICHTER. van Plint.

Niet mijn huis werd uitgegeven in 2022